Zondag 19 Maart 2000
Wintertriathlon Leiden

Ik had mijzelf weer eens opgezadeld met een triathlon. Een mooie afsluiting van het schaatsseizoen en daarmee een start van het zomerseizoen. Met fietsmaat Jan Pelk als rondeteller voor het schaatsen 's ochtends om zeven uur uit Volendam vertrokken. Om kwart voor acht in Leiden m'n startnummer afgehaald en alle spullen klaargezet. Tijdens het inlopen mij ontdaan van behoorlijk wat slijm. Ik heb namelijk al een maand bronchitis waar ik tot op heden niet van af ben.

Om half negen toen het startschot viel voor mijn doen zeer behoudend vertrokken bij het lopen. Echter het aantal lopers wat vooruit liep op de grote groep waren er slechts twee. Deze twee atleten (Rob van Zanten en Michel Versteegen) dan ook tijdens de rest van de wedstrijd niet meer terug gezien. Het groepje waarin ik liep dunde steeds maar weer verder uit. Het waren dan ook bijna uitsluitend fietsers die om mij heen liepen. Uit verveling maar wat tempowisselingen doorgevoerd. Hier houden fietsers niet zo van. Tot ik uiteindelijk alleen overbleef van de groep. In het tweede deel van de tien kilometer nog wat weten in te lopen op de nummer twee van dat moment maar mij toch maar zo veel mogelijk gespaard voor het fietsen. Dit is niet mijn sterkste onderdeel, en omdat ik de hele week ziek geweest was ook niet op de fiets gezeten om wat te trainen.

Al tijdens de wissel werd ik weer ingehaald door de nummer vier van het lopen. Een echte triatleet, Harco Schaafsma, die zijn wissel in minder als 15 seconde wist te volbrengen en vertrok op een fiets met dicht achterwiel. Ik ga ook maar eens oefenen in het snel wisselen tussen het lopen en fietsen het is zo zonde van alle verspilde energie. Voor de zekerheid, dit was achteraf niet nodig toch mijn thermo hoezen maar aangetrokken over mijn schoenen. Na ongeveer 50 meter fietsen zat de magneetkop van mijn kilometer teller tussen de spaken zodat ik weer van de fiets af kon. Na deze opzij getrokken te hebben kon ik pas echt van start. Heel in de verte zag ik mijn voorganger nog waarop ik met veel moeite met lopen een voorsprong van een halve minuut op had genomen.

Het was een mooi fietsparcours. Drie rondjes van 12.5 kilometer waarvan de eerste helft wind mee met een kop en staartstuk van 4 kilometer Aan het einde van de eerste ronde kwamen er nog twee fietsers voorbij. Hiervan reed er een, Mart Moraal (winnaar bij de veteranen in Assen op de lange afstand), veel harder als mij en één een beetje.

Tijdens het terugrijden na de drie ronden zag ik nog een achtervolger in een Sanex pak naderen. Toch wist ik de voorsprong tot op het ijs vast te houden. Met enkele ronden voorsprong begon als zesde ik aan het schaatsen. Bij het aanzetten in de eerste bocht vloog ik zowat tegen de houten boarding. Wat zijn rondjes van tweehonderd meter toch klein als je het hele seizoen op een vierhonderd meterbaan rijdt. Het duurde een rondje of vijftien voordat ik de slag te pakken had die ik moest rijden. Voor de zekerheid hield in een gaatje van een meter of twee tot mijn voorgangers. Een kopgroep van vier. Na verloop van tijd begon het steeds drukker en dus gevaarlijker op het ijs te worden. Toch wel voordeel dat je een hele winter aan marathons op het ijs hebt deelgenomen. Langzamerhand het tempo van het schaatsen iets laten zakken. Ik zag de Sanex rijder niet langskomen dus was het onnodig om risico’s te nemen tijdens het schaatsen. Na honderd rondjes werd ik als vijfde, en daarmee derde senior. Ik had ongemerkt een van de twee fietsers die mij hadden ingehaald, tijdens het schaatsen weer terug ingehaald. Al met al een perfect georganiseerd evenement. Waarbij veel vrijwilligers betrokken waren. Het is een aanrader voor alle wintertriathleten die ons landje rijk is.